بغض هاي مگوي شامگاه

درست يادم نيست

سالها بود يا چندين و چند سال

اما پيش بود بي شك

به خانه ام آمدي

با شال و مويي كه بوي باران مي داد

گلايه اي نيست

آنروزها اينهمه سالروز را در كارنامه ُ نا كامي هايم از بر نداشته ام.

دلـــــم برايت،برايم،براي آنهمه بودهايي كه نيست

مي سوزد.

ميلاد هم پيمانه بغضي شده كه نمي بارد.

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

تو هستي كنار من و زندگي يه تصويرِ بي سايه و عالي ِ حضورت هميشه كم و كافي ِ تو هستيُ باز جاي ِ تو خالي ِ   نشستم كنارت كه باور كنم نشتن كنار تو يه خواب نيست يه رويا شده سهم دنياي من يه ماهي، كه تصوير ِ رو آب نيست تو رو وقتي مي بينمت تو دلم هنوز حس دلشوره ها جاري ِ كنار تو دريايي ام شور و خيس حضور تو توجيه  بيداري ِ هنوزم كفِ دستم از اضطراب عرق مي كنه،وقتي تو پيشَــمي دروغ كه مي گم همه شاعرا تو آرامشي،تو خود و خويشـَمي م.شامگاه بغض هاي مگوي شامگاه...

بي شك خدا به تو فكر مي كردوقتي ليمو را مي آفريد.///////خدا عاشق شد و                       ليمو را آفريد.////////خدا ليمو را             از بوي پيرهنت                               بو داد./////////خدا     ليمو            توچقدر اين سه به هم شبيه اند.م.شامگاه بغض هاي مگوي شامگاه...

اينجا كسي از من تو را با زور مي خواهد

گويم كه تو رفتي ولي مجبور مي خواهد*

هر شب صدايي با صداي يك سخن از عشق

در زخمه هاي كوك ِ هر تنبور مي خواهد

يك روز بر موي بلند و مشكي ات دل داد اما

حالا تو را با موي ِ كوتاه وشديدا بور مي خواهد

شاعر اگر بودم اگر هم واژه همراه بود

يكجور مي گفتم تو را بد جور مي خواهد

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

این روزها

دلتنگی های شب

از ابتدای روز آغاز می گردد.

در این سوی جهان که منم

در آنسوی جهان که تویی.

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

اسمش را دکترها هر چه می خواهند بگذارند

اما خاطرات

تنها دارایی ِ مردیست که

دلش گرفته و گریه نمی کند!

حتی در تاریکی.

مردی که عکسهای چهل سالگی اش را دوست ندارد و تصویر مجازی اش

تصویر مردیست که دیگر نیست.

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

حوالی همین روزهای بی حوصله بود!

آخرین نفسهای امرداد

میدان ولیعصر!

ما قرارهایمان هیچوقت به ساعتش نرسید،

همیشه پیش از قرار آنجا بودی.

همیشه پیش از قرار آنجا بودم.

...

آخرین نفسهای امرداد

میدان دلگیر ولیعصر!

ما قرارهایمان دیگر هیچوقت به هم نمیرسد!

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

تو را در نهان ترین پستوی ذهنم دارم!

 

جایی که فقط مادران اجازه ورود دارند.

من چه خوشبخت بودم

در این زندگی

که با دو مادر زیستم

و برای دو مادر

جـــــــــــــــــــــــــان خواهم داد.

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

اصلا فکر کن یکی از همین روزها

چمدان را زیر پایت زمین بزنم

شماره گوی ِ پروازها موزیک کوهن پخش کند.

و من با صحنه آهسته از سه جهت

تو را در آغوش گیرم.

بچرخیم با نگاهی بر سقف و نیروهای سبز پوش سپاه،یواشکی لبخند بزنند.

زندگی در فیلم ها،عادلانه تر کارگردانی می گردد!

م.شامگاه

بغض هاي مگوي شامگاه...

وقتی نیستی درِ خانه را که باز میکنم: به خودم سلام می دهم،خوشامد می گویم. خودم برای خودم،خودم را لوس می کنم. وقتی نیستی در خانه بیشتر حرف میزنم!هنرپیشه ها را تنبیه و گاهی هم تشویقشان می کنم! وقت استرس دور اتاق راه می روم و بلند بلند ثانیه های آخر فوتبالِ برده را همراه با تماشاگران خوشحال می شمارم. شبها قبل خواب: خودم،خودم را بغل میکنم و آنقدر برای خودم حرف میزنم تا دلم آرام گیرد. صبحها جلوی آینه آهنگ زمزمه میکنم وقتی نیستی از بغضم نمی ترسم،از حرفم نمی ترسم،از خستگی ام نمی ترسم،از ترسم نمی ترسم...  وقتی هستی،من خودم،خودم نیستم تنهایی من با حضور تو آغاز می بغض هاي مگوي شامگاه...